Πηγή: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΡΚΥΡΑ
Πάντως ένα δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει κανείς στο ΠΑΣΟΚ, όσο κι αν δημοσκοπικά δοκιμάζεται στην θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης – π.χ. με την εκτίναξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου που του αρπάζει κάθε τόσο την δεύτερη θέση, ή πάλι με την τριβή των τακτικών κινήσεων γύρω από την Προανακριτική Τριαντόπουλου – και αυτό είναι η πεισματική επαναφορά στην δημόσια συζήτηση «μεγάλων ζητημάτων», με προγραμματική διάσταση. Ήταν ήδη οι διαδοχικές διοργανώσεις συζητήσεων με πυρήνα τις επεξεργασίες του InSocial του Νίκου Χριστοδουλάκη σε ευρύ πεδίο θεμάτων από την στεγαστική πολιτική και τους σιδηροδρόμους μέχρι την νεανική β ία και την παραβατικότητα ή πάλι την ΑΟΖ, την εξωτερική πολιτική και τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή. Υπήρξε επίσης η μείζων διοργάνωση συζήτησης «για την Δικαιοσύνη και την θεσμική διάσταση του Κράτους Δικαίου», με Χρίστο Γεραρή-Βασίλη Μαρκή-Δημήτρη Βερβεσό-Αντώνη Καραμπατζό, που καταγράφηκε ως ουσιαστική παρέμβαση σε ένα καταταλαιπωρημένο πεδίο.
Ήρθε όμως τώρα μια αρκετά διαφορετική διοργάνωση, με την Ημερίδα «για ένα Κράτος αξιόπιστο και αποτελεσματικό», η οποία έφερε στο προσκήνιο ένα ζήτημα που – υπό διάφορες έννοιες και εκδοχές – έχει ταυτισθεί με περιόδους δραστηριοποίησης του ΠΑΣΟΚ. Να σημειωθεί ότι, με λίγες μέρες απόσταση, στο 3ήμερο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, η κομβική διάγνωση – πικρή, αλλά πολύ λειτουργική δια χειλέων Βαγγέλη Βενιζέλου, αλλά και μετά από πολλή συζήτηση (ιδίως για το ζεύγμα «συστημικοί/αντισυστημικοί»), έδωσε το συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε σε έλλειψη κυβερνησιμότητας. Η ίδια η έννοια, της μη-κυβερνησιμότητας, είναι ανατριχιαστική αν το σκεφθεί κανείς στα σοβαρά.
Επειδή λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ έστω και δημοσκοπικά τρανταγμένο δεν παύει να έχει μνήμες από την άσκηση διακυβέρνησης, η ανάδειξη των θεμάτων του Κράτους – όπου η διαβήτη «επανίδρυση» επί Κώστα Καραμανλή ηχεί πλέον σαν άσχημο ανέκδοτο, αλλά και η τωρινή εκδοχή του «επιτελικού Κράτους» καταρρέει με πάταγο σε κάθε στροφή – δείχνει μια διάθεση/πρόθεση επιστροφής στα βασικά. Η Γραμματέας του Τομέα Δημοσίας Διοίκησης Έφη Στεροπούλου επισήμανε κάτι πολύ ουσιώδες: ότι όταν φθάνουμε να απαξιώνουμε όσους ανθρώπους λειτουργούν ως Κράτος, καταλήγουμε σε φαινόμενα «hollowing out»: δηλαδή αδειάζει το περιεχόμενο και μένει ένα κενό σχήμα – έτοιμο να καταρρεύσει σε κάθε κραδασμό. Ενώ λοιπόν κάθε αναφορά για μεταρρύθμιση του Κράτους «είναι βαθιά κοινωνική αλλαγή», αυτή η βασική θεμελιακή παραδοχή ότι χάνονται οι άνθρωποι του Κράτους απαξιωνόμενοι, ήχησε σαν καμπανάκι αφύπνισης. Εξειδικεύοντας στον χώρο της Υγείας, ο Άγις Τσουρός (καθηγητής Δημόσιας Υγείας στην Βοστώνη) μίλησε για την ανάγκη σε κάθε συζήτηση για το Κράτος να προσεγγίζεται διακριτά το πολιτικό, το στρατηγικό, το επιστημονικό και το επιχειρηματικό σκέλος. Με στόχο να αντιμετωπίζονται τα ζητήματα με ειλικρίνεια και αποτελεσματικότητα/ευθύνη απέναντι στον πολίτη.
Στην δική του παρέμβαση, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης επικέντρωσε την προσοχή στην ανάγκη να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη. Σ’ αυτό καλείται να συμβάλει και το ανθρώπινο δυναμικό του Δημοσίου «αλλά και η ροή των διαδικασιών». Επίσης, ο Ν. Ανδρουλάκης επανάφερε το – γνώριμο για τον χώρο του ΠΑΣΟΚ – ζήτημα της περιφερειακής διάστασης και διασάφησης των τριών επιπέδων Διοίκησης (χαρακτηριστική η περίπτωση της Πολιτικής Προστασίας).
Όμως εντύπωση προκάλεσε και η προσέλευση – σε κεντρικό μάλιστα ρόλο – στις εργασίες της Ημερίδας για το Κράτος του βετεράνου του χώρου Σταύρου Μπένου. τον οποίο πολλοί είχαν βιαστεί να «πιστώσουν» στην εποχή Μητσοτάκη όταν δέχθηκε να συντονίσει τις εργασίας αποκατάστασης της Εύβοιας. Ο Σταύρος Μπένος φρόντισε να επισημάνει ότι βρίσκεται «στην παράταξη από την πρώτη ημέρα, ως ιδρυτικό μέλος», αλλά και να αναφέρει τις διάφορες πλευρές προσέγγισης του κρατικού φαινομένου – της «θνητής θεότητας» κατά Χομπς – στις διαδοχικές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ, από Σάκη Πεπονή μέχρις Αλέκου Παπαδόπουλου. Δεν δίστασε να μιλήσει για το Κράτος ως «μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του ανθρώπου στον πλανήτη Γη», τονίζοντας ταυτόχρονα τον κομβικό ρόλο του ανθρώπινου παράγοντα στην όλη διαδικασία. «Χρειάζεται να καταστήσουμε το σύστημα ευανάγνωστο», ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα διάφορα επίπεδα Διοίκησης/Αυτοδιοίκησης. Κυριότατα όμως – κι αυτή ήταν η σημαντικότερη στιγμή της Ημερίδας – εξήγησε ότι απαιτείται η συνειδητοποίηση ότι «το Ελληνικό κράτος δεν λειτουργεί».
Η εισήγηση Στ. Μπένου έκλεισε – κατά την συνήθειά του – με κατάλογο Δέκα Σημείων, από ξεκαθάρισμα των ροών διαχείρισης μέχρι την αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού, ή επιμέρους θεματικές όπως των μεταφορών ή και της νησιωτικότητας. Κυρίως όμως με σαφή πρόταση να ενταχθεί στην συζήτηση συνεισφορά της κοινωνίας των πολιτών (που, ως «Διάζωμα», ο Μπένος έχει δείξει και πώς κινητοποιείται και πώς μπορεί να εισφέρει). Για να καταλήξει με μιαν έκκληση: να επαναπατρισθεί το συναίσθημα στην δημόσια ζωή…
