Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Online
Της Ρούλας Γεωργακοπούλου
Βιάζομαι να πω ότι ο Σταύρος Μπένος είναι συμπατριώτης μου και φίλος μου. Δεν ήθελε πολύ να γίνεις φίλος μ’ εκείνον τον ονειροπόλο πασοκτζή, τον τριαντάρη μηχανικό που βγήκε από τους πορτοκαλεώνες της Αγιάννας και κατάφερε να κερδίσει τη θηριώδη πλειοψηφία μιας τόσο δεξιάς, καχύποπτης και ταξικής πόλης σαν την Καλαμάτα. Κι αν όλο αυτό ξεκίνησε σαν το ρεσάλτο των άξιων μιας ρωμαλέας νέας γενιάς, οι σεισμοί ήρθαν για να δείξουν τα δόντια τους, με νεκρούς, συντρίμμια και στρώματα σπασμένα ακροκέραμα παντού σε όλους τους δρόμους της πόλης η οποία διατηρούσε ακόμα χαρακτηριστικά του 19ου αιώνα, νανουρισμένη καθώς ήταν από τη δύναμη της αδράνειας.
Θα το πω περιληπτικά. Ο άνθρωπος αυτός ήταν σαν να χόρευε μέσα στο χάος. Εκεί που όλοι βλέπαμε ερείπια, εκείνος έβλεπε την πόλη που θα βλέπαμε όλοι μας λίγο καιρό αργότερα. Ας μη σας κουράσω όμως με πράγματα που ίσως ξέρετε. Ούτε με τη δημιουργία των ΚΕΠ, ούτε με το «Διάζωμα» θα σας κουράσω, ένα προσωπικό όραμα του ίδιου ανθρώπου που τα τελευταία χρόνια, έβγαλε από τη νεκροφάνεια κι έδωσε νέα ζωή στα αρχαία θέατρα όλης της χώρας. Βασικά, τον μόνον που θα ήθελα να κουράσω είναι τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εχει καταλάβει με τι σπάνιο μέταλλο πάει να μπλέξει; Να τον ενθαρρύνω θέλω κι όχι να τον φοβίσω. Να τον προτρέψω να του λύσει τα χέρια, να τον αφήσει να κάνει το ίδιο θαύμα και στην Εύβοια. Γιατί μέσα σ’ όλα, ο Σταύρος Μπένος, χωρίς να είναι λαϊκός ο ίδιος, επικοινωνεί άριστα με τον κόσμο. Ιδίως με τον πονεμένο κόσμο. Του παίρνει το συναίσθημα και το μετατρέπει αμέσως σε βούληση. Τον κάνει συμμέτοχο, τον χρίζει θα έλεγα, κι αυτό είναι κάτι που δεν το βλέπεις συχνά στην πολιτική. Μοίραζε ευθύνες και τιμές στον κάθε δημότη εκείνα τα χρόνια ο δήμαρχός μας. Δεν αισθανόσουν ότι ήταν εκείνος ο αποτελεσματικός, αλλά εσύ κι οι άλλοι. Μακάρι να το κάνει και τώρα. Γιατί αυτό ήταν το μυστικό του χάρισμα και χαίρομαι πολύ που το κράτησε επτασφράγιστο.