Κάθε φορά που ο Σταύρος Μπένος μιλά για την Καλαμάτα αντιλαμβάνεσαι το χάσμα μεταξύ ενός πραγματικά οραματικού ανθρώπου της αυτοδιοίκησης και αυτών που κόβουν πίτες και χαιρετούν σε γάμους και κηδείες. Αναδεικνύεται η διαφορά μεταξύ πολιτικής και δημοσίων σχέσεων. Ανθρώπων που έχουν όραμα και έχουν αποδείξει ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και αυτών που αναμασούν κενολογίες, παρουσιάζοντας ως όραμα χρηματοδοτικά προγράμματα που βρήκαν στο δρόμο τους και δεν ξέρουν πώς να τα χρησιμοποιήσουν, ενώ είναι αμφίβολο αν καταφέρουν να τα υλοποιήσουν.
Εφημερίδα Ελευθερία: Καθημερινή ήττα από το… τίποτα
