Τέτοια ώρα τότε: Μεσάνυχτα 13 Σεπτεμβρίου 1986: προσπαθούμε να κοιμηθούμε στο αυτοκίνητο που είναι παρκαρισμένο στην αγορά της πόλης. Από τα μεγάφωνα ενός αυτοκινήτου του δήμου γίνονται εκκλήσεις για τους βαριά αρρώστους και τις εγκύους ώστε να μεταφερθούν στο πλοίο. Ακόμη ακούω τη φωνή από το μεγάφωνο και πότε πότε του Σταύρου Μπένου σπαρακτική να δίνει κουράγιο. Θεέ μου σα να είναι χθές. Οι γονείς να μη κοιμούνται και εμείς τα παιδιά να κοιταζόμαστε στα μάτια καθώς ακούγαμε σκόρπιες φράσεις των γονιών μας
«Αύριο θα πάμε εκεί όχι εκεί”…. Το αύριο αβέβαιο και τη Δευτέρα ήρθε το μεγάλο χτύπημα. Ο θείος μου και ο πατέρας μου θα σωθούν από θαύμα όταν ένα μπαλκόνι θα πέσει πίσω τους στη Φαρών. Και τότε η μεγάλη απόφαση Φεύγουμε για τη Μάδαινα….
Διαβάστε περισσότερα στον παρακάτω σύνδεσμο http://anamniseis1986.blogspot.gr/.
Αναμνήσεις απο το 1986 8.9.2016
Επιμέλεια: Γιάννης Λάσκαρης.