Θέλω κι εγώ να αποφασίζω μαζί σας
– Κουράστηκα να συζητώ τις ιδέες μου σε μικρές κλειστές παρέες.
– Πώς θα συνδέσετε την ιστορική συνέχεια με την επιβαλλόμενη αλλαγή;
– Θα μας θυμόσαστε και μετά το Συνέδριο; Μετά τις πενηντάδες τι;
– Θα διατυπώσετε απλά και καθαρά τις σκέψεις σας στα κείμενά σας;
– Μήπως μας θέλετε μόνο για μπούγιο ; Μας θέλετε πραγματικά;
– Πώς θα αλλάξετε τα πράγματα; Εσείς έχετε αλλάξει;
– Πιστεύετε πραγματικά στη συμμετοχή μας;
Αυτά αλλά και πολλά ακόμα ερωτήματα πέφτουν σαν βροχή από τους πολίτες που μας αναζητούν μέσω του Διαδικτύου, που συναντιούνται και συζητούν ξανά μαζί μας σε όλη τη χώρα. Και είναι ερωτήματα γεμάτα δίψα, φόβο αλλά και ελπίδα.
Οι φοιτητές μας επισημαίνουν πως λείπει το όραμα και η συλλογική προσπάθεια. Σήμερα οι νέοι θέλουν απλά «να περνούν καλά. Από τους νέους όμως έρχονται και οι προτάσεις. Οι ανατρεπτικές, οι δυναμικές, οι ελπιδοφόρες :
– να δοθεί τέλος στους μηχανισμούς και την υποκρισία.
– να μπουν οι ιδέες πάνω από τους μηχανισμούς.
Είναι μια εμπειρία συναρπαστική να πέφτουν τα τείχη που είχαμε ορθώσει ανάμεσα στο οργανωμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την ελληνική κοινωνία. Έχουμε πολύ και δύσκολο δρόμο για να αλλάξουμε νοοτροπία, να πεισθούμε, να πείσουμε, να υποδεχτούμε τους ενεργούς πολίτες που μας περιμένουν.
Κατά τα άλλα, η συνταγή είναι απλή:
Έως την εκκίνηση του προσυνεδριακού διαλόγου συναντήσεις με όλους τους ενεργούς πολίτες που μας περιμένουν, χωρίς αποκλεισμούς, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα – Διαδίκτυο, τηλέφωνο, ανακοινώσεις στα τοπικά Μ.Μ.Ε. και πάνω απ’ όλα συναντήσεις σε μικρές ομάδες.
Αν δεν πάρει μέρος η ελληνική κοινωνία στο Διάλογο που ανοίγουμε, δεν έχουμε ελπίδα να ανοίξουμε πραγματικά ένα νέο ιστορικό κύκλο, όπως τον ευαγγελίζεται ο Πρόεδρος κι όλα θα κριθούν από την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών.
Ας κάνουμε τη συμμετοχή του Γ. Παπανδρέου το 2004 το ισοδύναμο της Αλλαγής των ιδεών του Α. Παπανδρέου και του εκσυγχρονισμού του κ. Σημίτη το 1996.
Ας δώσουμε χώρο στον εθελοντή.